دیباچه: اصغر خلیلی؛ نویسنده و کارگردان نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» اعلام کرد که محمدرضا منصوری؛ تهیه‌کننده این نمایش، خواننده است و بخش موسیقی زنده این تئاتر نیز بر عهده اوست.





به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه؛ اصغر خلیلی؛ نویسنده و کارگردان نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» که قرار است آن را  از 20 تیر ماه در تالار وحدت روی صحنه ببرد، درمورد این نمایشنامه گفت: این نمایشنامه درباره بخشی از زندگی دکترمصدق را روایت می‌کند. در این نمایش، زاویه دید ما برای دیدن زندگینامه مصدق از منظر رسانه و مردم است. درواقع این نمایش تاثیر رسانه و افکار عمومی در  به وقوع پیوستن کودتای 28 مرداد و زندگی مصدق بعد از این اتفاق را مورد بررسی قرار می‌دهد.

خلیلی درمورد انتخاب نرگس محمدی در کنار بسیاری از بزرگان تئاتر ایران، گفت:  نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق»، دومین اثری است که نرگس محمدی برای من بازی می‌کند. اصولا نرگس محمدی از تئاتر به تلویزیون راه یافته است. او از بازیگران ثبت چند گروه تئاتر بوده است و در حال حاضر به دلیل تراکم کاری‌اش کمتر بر صحنه تئاتر حاضر می‌شود. محمدی در چندین جشنواره تئاتری همچون جشنواره تئاتر ماه، برگزیده بازیگری شده است.

کارگردان نمایش «اولیور توییست» درمورد پروسه تمرینات نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» گفت: حدود یک ماه است که تمرینات عملی گروه آغاز شده است اما مدت‌هاست که بر روی متن این اثر کار می‌کنیم. این نمایش کاری از گروه تئاتر «تجربه نو» است که بازیگرانی از گروه‌های دیگر نیز به صورت مهمان در این نمایش بازی می‌کنند.

کارگردان «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» درمورد تهیه کننده این اثر توضیح داد: محمدرضا منصوری تهیه‌کننده این نمایش، او از دوستان قدیمی من و هنرمند عرصه موسیقی و خواننده است. بخش از موسیقی این تئاتر، بر عهده منصوری است.

وی در ادامه افزود: درمورد این نمایشنامه با یکدیگر گفت‌وگو کردیم و درنهایت به این نتیجه رسیدیم که در مقام تهیه کننده نیز در کنار گروه باشد.

این نویسده و کارگردان درمورد موسیقی «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق»، گفت: چند نوع خواندن در داخل این نمایشنامه وجود دارد. بخش صدای زنده را محمدرضا منصوری اجرا می‌کند.

اصغر خلیلی درمورد برنامه‌های خود برای نمایشنامه «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق»گفت: برنامه‌ریزی طولانی مدتی برای نمایشنامه انجام داده‌ایم و قرار است این اثر منتشر شود چون درایران برعکس سایر نقاط جهان که ابتدا نمایشنامه را چاپ می‌کنند و سپس آن را روی صحنه می‌برند، در ایران باید صبر کنید تا اجرای یک اثر به اتمام برسد و سپس نسبت به انتشار آن اقدام کنید.